Minik prensesim Damla 20 Temmuz'da tam 37 haftalıkken doğdu. Kesin Aslan burcu olarak doğacağını düşündüğüm kızım Yengeç burcu oldu. Bu burçtan kimseyi tanımamıştım, kızımla berabar öğreneceğim.
32 haftalık hamileliğimden itibaren yüksek tansiyon ile uğraşıyordum. Hamilelikte çok tehlikeli yüksek tansiyon. Ne yaptıysak düşmedi. Ancak ilginç olanı benim kendimi iyi hissetmemdi. Bu yüzden her hafta doktor kontrolü ile devam edildi. 18 Temmuz'da en son doktara gittiğimde artık bebeğimin 37 haftalık olduğu ve daha fazla risk almaya gerek olmadığı söylendi. Bir an önce doğum gerçeklemeliydi. Böylelikle 20 Temmuz için gün kararlaştırdık. O gün eve gidip doğum çantamı hazırladım. (Evet, erken doğum riskine sahip olmama rağmen çantamı hazırlamamıştım. Sanki, o çantayı hazırladığımda kızımın doğacağını hissediyor ve bunu geciktirmek için de hazırlıklarımı tamamlamıyordum.) Çarşamba günü de saat 13:54 de sezeryan ile dünyaya geldi. Epidural yaptırdığımdan bebeğimin dünyaya gelişini ve ilk çığlığını duydum. İnanılmaz bir andı. Her ne kadar ameliyat sırasında biraz paniklesem de (epidural ile dokunmaları hissediyor sadece acıyı hissetmiyosun) bu anı görmek için değerdi.
Kızım ağlamaya başladı. Hastanede anılarımız daha sonra...
