5 Yaş Doğumgünü

Ya ne çabuk büyüdün be güzel kızım. Artık sana baktıkça bir çocuk görüyorum. Bebekliğinden eser kalmadı. Bostan'da oynamaktan zevk alan, tırmanmayı seven, denizde dalgaların içine atlayan, en yüksek yerlerden bile kayabilen cesur, akıllı bir kız oldun. Bu sene baleye başladığımızdan konseptimiz bale oldu. Kostümü zaten bale gösterisindeki kostümü olunca bana kolaylık oldu. Şu Bostan'da parti olayı biraz sıkıntılı. Eşyaları taşımak sonra tekrar geri götürmek çok zor. Ama minik kuzuş isterse oluyor :) Hazirandan sonra arkadaşlarının çoğu tatile gittiğinden biraz erken bir doğum günü oldu ama çok güzel oldu. Damla mutlu olduktan sonra gerisi boş...

Pastamızda da bale ayakkabıları...


Bostan'ı ben de çok seviyorum. Geniş bir alan. Çocuklar istediği gibi koşturup oynuyor.



Acaba neye şaşırmışlar :)


Ve işte mumları üfleyen BalDamla'm...

Damla'm Büyüyor

Buraya kısa notlar yazayım.

• 28 Şubat 2013 de memeden kestim. Zaten son zamanlarda sadece haftasonları sabah keyif için emiyordu. Ben de bir sabah memede süt kalmadı, gel sana bardakta süt vereyim dedim. Kabul etti miniğim. Memeden kestikten sonra "meme" kelimesini söylemesi ise çok manidar oldu. Az emzirmeme rağmen emzirmeyi kesmek anne için de çok zor.
• 2013 Ramazanında emziği de bıraktık. Hasibe'ye iftra gittiğimiz gün eve çok dönünce yorgunluktan uyayakalmıştı Damla. Bunu fırsat vererek hemen başladık. Ama çok zor oldu. Acaba kendiliğinden bırakacağı zamanı mı beklseydim diye düşünmüyor değilim.
• Damla'm uzun süre babaannesine "Manini" dedi. Babaanneyi telafuz etmeyi öğrendikten sonra bile bu kelimeyi kullanmaya devam etti :) Ama babaannesinin çabası ile 2014'e girerken artık babaanne demeye başlamıştı. Oysa ben "manini"yi çok seviyordum.
• 2014 Eylül'de okula başladık. Ne zorlu bir süreçti bizim için. İki ay sürekli ağladı Damla okula bırakırken. İlk üç gün okula beraber gittik. Ben de okulda kaldım. İlk bıraktığım gün 2 saat sonra aradılar gelin alın çok ağladı diye. Bırakırken öyle feryat ediyordu ki oturup kaldırımda ben de ağladım. Doktorunun tavsiyesi ile başlamıştık. Onu zorlamayacak, sakin, rütuelleri olan bir okula gönderdiğimden içim rahattı. Ama çok zordu çook. Evde sürekli okula bırakma sahnesini oynuyorduk. O anne oluyor ben Damla. Ona söylediğim lafları aynen bana söylüyordu. İyi mi yaptım kötü mü yaptım bilemiyorum tabi. Ama yabancı ortamlara girmeyi öğrenmesi gerekiyordu. Sonrasında okula severek gitmeye başladı. Kocaman oldu ya. Bu sene Nisan da baleye gönderdik. Yukarıda televizyondan Damla'mi seyrederken gözlerim dolu dolu oldu. Öğretmeninin elini tutup sınıfa giden ve her dediğini yapmaya çalışan bir Damla. Canım kızım. Hala o ilk dönemlerle ilgili söyledikleri kalbimi dağlıyor. "Anneciğim ben merdivenlere oturur ve senin bana gelmeni dilerdim." diyor. Ah kuzuummmmmm, Allahım hiç ayırmasın bizi.

Şimdilik bu kadar...